Wierzysz w magię?

Jeśli nie - koniecznie obejrzyj Iluzjonistę Neila Burgera. Jeśli tak... no cóż, tym bardziej obejrzyj, bo tylko tym słowem da się zdefiniować tę bajeczną, kostiumową opowieść, rozgrywającą się w malowniczym Wiedniu przełomu wieków. Historia nie jest specjalnie skomplikowana, brakuje gwałtownych zwrotów akcji, nawet zakończenie uda się większości przewidzieć. Ale cóż z tego?! Ten film jest magiczny i nikt nie jest w stanie udowodnić mi, że to nie prawda. Bardzo klimatyczna opowieść snuje się dość leniwie, pozwala rozkoszować się każdym ujęciem. Wspaniałe kostiumy, gra aktorska na wysokim poziomie, a do tego ledwie zauważalna, delikatna muzyka, potęgująca napięcie i stanowiąca rewelacyjne tło dla pięknego obrazu - to musi się sprawdzić. Wyczyny tytułowego magika można krytykować, można doszukiwać się w nich zbyt przesadzonych efektów specjalnych - ale po co? Oglądając Iluzjonistę trzeba płynąć wraz z narracją, trzeba wyłączyć rozum, nie można tego filmu chłodno analizować. I z takim nastawieniem ta historia nas pochłonie.



Myślę, że tu naprawdę jest się czym zachwycać. Nie pamiętam czy kiedykolwiek miałam okazję obejrzeć tak świetnie nakręcony romantyczny thriller, który chwyta za serce i na stałe wskakuje do głowy. Iluzjonista jest trochę jak senne marzenie - nierealny, zamglony, ulotny. I za to należy go uwielbiać.



Podczas seansu nie starałam się zgadywać, jaki może być finał opowieści, nie wysilałam się, próbując odgadnąć rozwiązanie. I dzięki temu byłam zaskoczona, gdy, naprawdę oczarowaną, zastała mnie finalna scena. Tym, którzy nie mieli okazji zawrzeć bliższej znajomości z tym dziełem, radzę to samo. Nie psujcie sobie przyjemności, bo film ma sporo do zaoferowania. Pozwólcie sobie uwierzyć w magię.




Wszystkie zdjęcia pochodzą ze strony filmweb.pl i również na tę stronę zostaniecie przekierowani klikając w tytuł posta, by zaznajomić się ze wszystkimi szczegółami, dotyczącymi filmu.